هفده

سرِ خط...

تو را به قدر آزادی، تو را به اندازه تمام آن ها که پای باورشان ایستادند و کشته شدند، دوست دارم

تو را به اندازه تک تک سنگ ریزه های فلسطین، به اندازه شن های توس، دوست دارم

تو را به قدر خستگی ها و شادی های کارگران سرزمینم دوست دارم

باورت نمی شود، اما... تو را مثل قطره های بخشنده باران، مثل گرمای خورشید دوست دارم

نقطه.

 

پ.ن: از روی دست همینگ وی؛ در "زنگ ها برای که به صدا درمی آیند"