هفده
پنجشنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۴، ۰۱:۱۷ ب.ظ
سرِ خط...
تو را به قدر آزادی، تو را به اندازه تمام آن ها که پای باورشان ایستادند و کشته شدند، دوست دارم
تو را به اندازه تک تک سنگ ریزه های فلسطین، به اندازه شن های توس، دوست دارم
تو را به قدر خستگی ها و شادی های کارگران سرزمینم دوست دارم
باورت نمی شود، اما... تو را مثل قطره های بخشنده باران، مثل گرمای خورشید دوست دارم
نقطه.
پ.ن: از روی دست همینگ وی؛ در "زنگ ها برای که به صدا درمی آیند"
۹۴/۰۶/۲۶